Wat doen we met Koninginnedag?

In de binnenstad staan veel stoepen al met krijt volgeschreven: gereserveerd! Koninginnedag is in aantocht. Wat doen de Amsterdammers dit jaar op 30 april. Collegaverslaggever Marijke Vos en ik gingen de straat op om het de mensen te vragen.

Luister naar een reportage voor AmsterdamFM:

De gefrustreerde taxichauffeur

Amsterdamse taxichauffeurs, ze staan te boek als asociaal, opgefokt en agressief en vormen een grote irritatiebron voor veel Amsterdammers. Maar waar ergeren de taxichauffeurs zich zelf eigenlijk aan? Ik ging de taxistandplaatsen langs om het ze te vragen.

 

 

Reportage grachtengordel

De grachtengordel is niet zo links en elitair als vaak wordt gedacht. Dat is tenminste wat het Parool schrijft op basis van een onderzoek dat de gemeente Amsterdam heeft uitgevoerd. Ik ging vanochtend de grachten op om het de bewoners te vragen.

Luister naar een reportage voor Amsterdam FM:

Amsterdammers over segregatie

Volgens onderzoek van onderzoeksbureau O+S zet de segregatie in Amsterdam alleen maar door. Marokkanen zoeken elkaar op in West, Surinamers in Zuidoost en Nederlanders vechten voor een plekje in het centrum of Zuid. Dat zorgt voor een grotere scheiding van culturen, aldus de onderzoekers. Ik nam de proef op de som en vroeg Amsterdammers naar hun voorkeuren voor een buurt. Luister naar een verslag voor Amsterdam FM.

Van F-sider tot Ajaxbestuurder

Een F-sider die het schopt tot het pluche van de bestuurdersstoel. Het is één man gelukt. Ronald Pieloor (51) werd vorige week verkozen tot bestuurder bij Ajax.

Hij was woordvoerder van de F-side, de stuwende kracht achter het fanblad De Ajax Ster en co-auteur van het boek F-side is niet makkelijk. In zijn eigen boek beschrijft hij uitvoerig over de kwajongensstreken en supportersrellen waar hij deel van uitmaakte in de jaren zeventig en tachtig. Zo schetst hij zichzelf als een van de vier hooligans die werden veroordeeld voor het in brand steken van een trein in 1980.

Een halve criminele zwaargewicht verwachtte Menno Pot, schrijver van het boek Vak 127, toen hij voor het eerst met het kopstuk van de F-side afsprak. “Maar het bleek een ontzettend sympathieke gast te zijn. Helemaal niet zo’n ongeleid tribuneprojectiel, maar rustig en bedachtzaam.”

Amsterdammers over hun lentekriebels

De lente is aangebroken, de zon schijnt en de Amsterdammers ontwaken langzaam maar zeker uit hun winterslaap. Ik vroeg de mensen naar hun lentekriebels. Luister naar mijn reportage voor Amsterdam FM:

GVB krijgt miljoenenbonus. Terecht?

Het GVB krijgt een bonus van ruim een miljoen euro voor de prestaties in de tweede helft van 2011. Ruim negentig procent van de bussen, trams en metro’s reed op tijd volgens Stadsregio Amsterdam. Maar wat is de ervaring van de Amsterdamse reiziger? Een reportage op het Centraal Station.

Antoinette Vlieger promoveert in abaja

21 december 2011 – Antoinette Vlieger promoveert vandaag aan de Universiteit van Amsterdam op dienstbodes in het Midden-Oosten. Ze verschijnt op het podium in abaja, een Arabisch kledingstuk, dat als onderdrukkend wordt gezien. Haar paranimfen dragen ook een gezichtsbedekkende nikab. ‘Vrijwillig,’ zegt Vlieger. ‘Het is gewoon een kledingstuk, net zoals de zwarte jurk van hoogleraren bij promoties.’

Waarom draag je de abaja tijdens je promotie?

Om twee redenen. Ten eerste vind ik het leuk om aan vrienden en familie te laten zien hoe ik er bij liep tijdens mijn onderzoek.

Ten tweede wil ik laten zien dat er niet zoveel mis is met een abaja. Het is gewoon een zwarte jurk. Over de hele wereld dragen mensen zwarte jurken, soms met veel status, zoals die van de hoogleraren bij promoties. De abaja wordt gezien als iets waarmee vrouwen worden onderdrukt, maar veel vrouwen zien het kledingstuk gewoon als onderdeel van hun religie en cultuur. Ze vinden het mooi en volgen allerlei modetrends op dat gebied.

Adzy, de anarchistische straatartiest

Adrian ‘Adzy’ Crankz is nog geen dertig jaar oud, maar hoe oud hij wel is, weet hij niet, of beter gezegd, wil hij niet weten. “Datum en tijd bestaan niet voor mij.”

De escapist, die in zijn show ontsnapt uit een dwangbuis van plastic en kettingen, ziet de wereld als één grote dwangbuis. “Ik doe daar niet aan mee,” zegt hij terwijl hij een slok van zijn biertje neemt. “Het leven is klote. Kijk die voorbijgangers, allemaal zombies en slaven die werken om dan toch blut te zijn.”

De Australiër drinkt deze ochtend een flaming sambuca naast zijn biertje. Hij wil zijn ‘ontbijtdrankje’ zelf aansteken. Hij drinkt en rookt de hele dag door, maar dat heeft volgens hem geen invloed op zijn show. “Drank maakt mij niet beter, maar mijn kijk op de wereld wel.” Hij heeft zojuist op de Dam geloot met de andere straatartiesten om af te spreken wie hoe laat speelt. Hij hoeft voorlopig nog niet, dus nestelt hij zich aan de bar in Kadinsky Café, in de Zoutsteeg.

Straatartiest: ‘Ik ben zelf één groot litteken’

Toen hij in plaats van lege flessen drank aluminiumpapiertjes en crackpijpjes in zijn portiek zag liggen, vond hij het tijd uit Londen weg te gaan. Arthur (45), ofwel Mix, besloot de raad van zijn broer op te volgen: “Ga de wijde wereld in en krijg een kleurtje.” Twintig jaar later staat op zijn kaartje ‘hardcore performer’.

Zijn rauwe doorleefde stem schalt over de Dam. “Dank jullie wel, ik haat appel!” roept hij als hij zijn act afsluit. Als hij grijnst komt de bovenste helft van zijn gebit te voorschijn, waar enkele tanden missen. Elke show weer eet hij als climax een groene appel, terwijl hij jongleert met een slagersmes en een brandende fakkel. Het zuur van de appels en de bijtende lampolie waarmee hij vroeger vuur spuwde, hebben hun tol geëist. Zijn stem, vergelijkbaar met die van Krusty the Clown of Tom Waits, heeft hij naar eigen zeggen te danken aan de herrie van omringende straatmuzikanten. “Ik moet altijd over die lui heen schreeuwen. Mijn stem doet steeds meer pijn.”

Mevrouw Blitz wordt 100 jaar

‘Hon-derd-jaar, oma! Hon-derd-jaar wordt u zondag,” zegt Elly Voorzanger (72) tegen Keetje Blitz (99), de tante van haar man Louis (75). Mevrouw Blitz beweegt haar hoofd langzaam naar de plek waar het geluid vandaan komt. “Kijk, Louis, ze kijkt naar me.” Mevrouw Blitz kijkt Elly strak aan, maar dan verschijnt er een glimlach, de ogen sprankelen.

Ze zit met haar hoofd voorovergebogen in haar rolstoel. Het haar netjes gekamd, gekleed in shirt met luipaardprint, versierd met een lange ketting van grote rode kralen. Ze heeft haar vuistje opgerold in haar schoot. Met het ene oog iets dichtgeknepen en het andere wijd open kijkt ze de kamer rond. De kraaienpootjes bij haar ogen krullen omhoog als iemand tegen haar praat.

Yuri, het levende standbeeld op de Dam

Bij elke beweging rinkelt het zeeblauwe, met schelpen, kralen, stenen en belletjes afgezette pak aan alle kanten. Yuri (53) heeft het zelf gemaakt. Een markant gezicht met priemende ogen, versierd met kraaienpootjes, een grote bos krullen en een zachte glimlach verschijnt als hij zijn masker afzet. “Ik sta hier al twaalf jaar,” zegt de Rus terwijl hij van zijn met zeesterren en schelpen beklede emmer stapt. Hij wijst met zijn drietand naar de gevel van het paleis op de Dam. “Poseidon, god van de zee, de inspiratie van mijn kostuum.”

Twintig jaar geleden is hij met een Nederlandse vrouw getrouwd. Zo is hij in Nederland beland. Vijf jaar later verliet hij haar voor zijn huidige vriend, Alex. De mannen wonen nu al twaalf jaar samen.

Interview Sonny Boy: “Ik moest op etiquette les om net zo braaf te worden als hij”

De Amsterdammer Sergio Hasselbaink (28) groeide uit van een straatschoffie op skates tot de hoofdrolspeler van de kaskraker Sonny Boy. De verfilming van het gelijknamige boek van Annejet van der Zijl vertelt het verhaal over de verboden liefde tussen een Hollandse moeder en de 17-jarige Surinaamse student Waldemar begin twintigste eeuw. ‘Die rol was veel groter dan ik zelf ben’, zei de Surinaamse acteur vlak na de première van de film.

Sergio Hasselbaink

Op dit moment heeft Hasselbaink de smaak van het acteren te pakken en grijpt hij alle klussen met beide handen aan. Toch wordt hij op zijn skates nog steeds niet herkend op straat.