Mot met de motormonteur

Toen zijn maatje 46 met stalen neus voor de tweede keer op mijn scheen belandde en de binnenkant van zijn hand met grote snelheid op mijn gezicht klapte, kreeg ik door dat het menens was. De bierflesjes en de met olie gevulde jerrycan die hij zojuist nog naar mijn hoofd torpedeerde, had ik moedwillig geprobeerd op te vatten als dronkemansgrap. Maar Marcel keek niet blij.
Hij liep terug naar mijn motor om de klus te klaren. Met overtuiging knoopte hij zijn broek weer open om de halve liters heineken en fles bourbon, die ik daarvoor met hem had opgedronken, over mijn tweewieler heen te urineren. Mijn brandende schenen en tintelende wang deden mij besluiten dit keer maar niet op zijn nek te springen om zijn tweehonderd kilo zware lichaam ten val te brengen. Hij was mijn monteur en legde het nog even streng uit: “Ik heb hem nu ingeheiligd.” Ik taaide, met gebogen hoofd, af.
Thuis in bed, kon ik de slaap niet vatten.

Stichting Gered Gereedschap

Bang, bang bang! klinkt het uit de werkplaats. Met een grote rubberen hamer deukt George (51) een metalen gereedschapskast uit. Als hij de stroeve laden geolied heeft is de kist gereed voor verscheping. De vluchteling uit Sierra Leone is vrijwilliger bij de stichting Gered Gereedschap, die oud gereedschap inzamelt, nieuw leven inblaast en naar arme gebieden verscheept.

Gered Gereedschap begon in 1982 met kledingverkoopster Laura Dols, die nogal onder de indruk was van het Engelse ontwikkelingsproject Tools For Self Reliance. Geen woorden, maar daden, dacht Dols. Met een groepje vrienden ging ze met een briefje langs de deuren in Amsterdam-Zuid om te vragen om oud gereedschap. Een week later gingen ze langs om het verzamelde gereedschap op te halen. Het was een succes. Na een aantal rondjes konden de eerste kratten worden opgestuurd naar Afrika.

Nu heeft de stichting dertig filialen door heel Nederland en worden per jaar acht zeecontainers met gereedschap naar Afrika en Zuid-Amerika verscheept.

George, ex-gedetineerde en psychiatrisch patiënt, repareert het liefst dingen die in zijn geboorteland terechtkomen. “Want dan is de cirkel weer gesloten.”